LEVENSTESTAMENT IN SPANJE – deel 3: méér dan een volmacht!

Stel dat u wilsonbekwaam wordt, en wordt opgenomen in een verpleeg- of verzorgingstehuis. Voor die situatie moet wellicht ook worden nagedacht over wat er met uw inboedel en uw huisdieren moet gebeuren. De verkoop van de Spaanse woning kwam in deel 2 al aan de orde. De navolgende casus is deels uit het leven gegrepen. De personen die worden genoemd zijn uiteraard fictief.

Casus
Harold Hoarding en Floris Dessing hielden van avontuur en hebben samen veel verre reizen gemaakt. Toen de leeftijd ging tellen zijn zij definitief neergestreken in een prachtig klein dorpje aan de Costa Blanca. Vanaf het terras van hun authentieke finca hoog op een heuvel genoten zij jarenlang van het grootse uitzicht over de Jalonvallei en van hun twee honden waar zij elke dag prachtige wandelingen mee maakte.

Zij waren allebei achterin de zeventig toen Harold een zwaar herseninfarct kreeg. Vanaf dat moment stond Floris er alleen voor. Hij deed zijn best om alles te regelen. Harold was door het herseninfarct wilsonbekwaam geworden, maar het jaar ervoor waren zij gelukkig zo verstandig geweest om bij een Spaanse notaris een ‘poder general’ te tekenen en elkaar te machtigen voor alle denkbare handelingen. Dat was maar goed ook, want zo kon Floris ook namens Harold tekenen bij de verkoop van de finca en deze verruilen voor een comfortabel appartement. Voor de honden zocht hij nog onderdak, want die waren in het appartementengebouw niet toegestaan. De conciërge kneep nog wel even een oogje dicht, maar dat zou niet lang meer duren.

In de Finca hadden zij een bonte verzameling van allerlei voorwerpen, souvenirs en snuisterijen uit allerlei landen. Deze verzameling had Floris tijdelijk laten opslaan. In het appartement was hiervoor geen ruimte. Hij kon er geen afstand van doen zolang Harold nog leefde. Het was vooral Harold geweest wiens verzamelpassie bijna een obsessie was geworden. De verzameling was omvangrijk, maar ook bepaald niet waardeloos, maar dat wist bijna niemand…

Niet lang nadat zij intrek hadden genomen in het appartement komt Floris ongelukkig ten val op zijn scooter en overlijdt in het ziekenhuis aan zijn verwondingen. Harold wordt overgebracht naar een verzorgingstehuis in de omgeving. De verhuurder van de opslag ontvangt geen huur meer en laat de spullen afvoeren. De honden werden door de conciërge naar het asiel gebracht.

Het van oorsprong Engelse buurmeisje dat met haar ouders naast de finca woont bezoekt Harold zo vaak ze kan. Hij had een heel goede band met haar. Net als hij was zij gefascineerd door andere culturen en zij genoot altijd van de reisverhalen die hij vertelde voordat hij het herseninfarct kreeg. Zij had heel graag wat van de spullen gekregen die Floris en Harold hadden verzameld tijdens hun vele reizen. Zij wist niet dat Harold haar tot enig erfgename had benoemd voor het geval dat hij na Floris zou overlijden. Floris was nog bij zijn oude buren langs geweest op zijn scooter om af te spreken dat hij de honden die week zou brengen. Op de terugweg is hij verongelukt. Zij hebben bijna een maand tevergeefs gewacht op een bericht. Zij wisten niet wat er was gebeurd.

Een levenstestament met een opvolgende volmacht als oplossing
De geliefde huisdieren en de met zoveel passie verzamelde waardevolle souvenirs hadden een betere bestemming verdiend. Harold en Floris hadden geen kinderen, maar wel lieve mensen om zich heen. Zij waren zo verstandig geweest elkaar een volmacht te verlenen, maar hadden daarbij nagelaten iets te regelen voor het geval één van hen zou overlijden. Als de volmacht deel had uitgemaakt van een meeromvattend levenstestament, met daarin ondermeer een opvolgende gevolmachtigde en wensen/instructies voor die gevolmachtigde met betrekking tot de bestemming van de inboedel en de huisdieren, dan had een en ander een stuk bevredigender kunnen verlopen. Een dergelijke opvolgende volmacht was ook voor het in deel 2 reeds besproken probleem dé oplossing geweest. Het heeft uiteindelijk vijftien maanden geduurd voordat de door de Spaanse rechter (ambtshalve) aangewezen wettelijk vertegenwoordiger (‘tutor’) het appartement kon verkopen en een einde kon worden gemaakt aan de nog steeds doorlopende vaste lasten. Kort daarna overleed ook Harold en erfde het buurmeisje (helaas) slechts geld.

Een levenstestament is méér dan alleen een volmacht. Het is een testament voor als je nog wel leeft maar niet meer in staat bent te bepalen en aan te geven wat je wilt dat er gebeurt. De kunst is om bij het opstellen van een levenstestament in scenario’s te denken. Zo moeilijk is dat niet. Het is een kwestie van de juiste vragen stellen. Het échte testament kan bovendien in zekere zin dienen als een sjabloon voor het levenstestament. Na het lezen van deze columns bent u zich dit bewust en slechts één – weliswaar uitgebreid – gesprek verwijderd van een goede regeling voor zowel de situatie van overlijden als die van een ingetreden wilsonbekwaamheid. Succes! En…

…tot 14 december voor de volgende column over schenken in Spanje, en…
…tot 21 december voor de volgende column over het levenstestament in Spanje

24 november 2017

mr. R.L. (Renato) Zanardi, notaris in Nederland en estate planner in Spanje

Zie ook:

> LEVENSTESTAMENT IN SPANJE – deel 1: Inleiding

> LEVENSTESTAMENT IN SPANJE – deel 2: ‘Verkoop Spaanse woning en wilsonbekwame echtgenoot’

> LEVENSTESTAMENT IN SPANJE – deel 4: rekening en verantwoording

> LEVENSTESTAMENT IN SPANJE – deel 5: estate planning

> LEVENSTESTAMENT IN SPANJE – deel 5: estate planning II (vervolg)

> LEVENSTESTAMENT IN SPANJE – deel 5: estate planning III (vervolg)